Pieter hanteert in zijn werk twee uitgangspunten: abstracte begrippen, zoals verlangen, verwarring, liefde, bekentenissen, met daarnaast figuratieve elementen. Door kleur, vorm en techniek maakt hij de uitgangspunten op een vertaalde manier zichtbaar.
De ambivalente verhouding van het herkenbare met het abstracte wordt door hem opnieuw beleefd.
In zijn schilderijen lopen herkenbare elementen en abstracties door elkaar. Voor hem is een schilderij, dat gaat over een verlangen, verwarring of de liefde als een gedicht, een verhaal.