Albert Groenheyde schildert bij voorkeur mensen. Zijn drang om te schilderen ontstaat uit pure verwondering over de mens. Hij is een scherp observator, haalt het echte uit de mens en laat karakters zien. Mensen zijn voor Groenheyde een onuitputtelijke inspiratiebron. Zijn stijl van schilderen is fors en krachtig. Soms massief, dan weer transparant. Confronterend maar altijd ontroerend.
Groenheyde toont de mensen zonder opsmuk. De onverbiddelijke realiteit leidt vaak tot een niets verhullende herkenning.
Zijn portretten stralen een echtheid uit waar niemand omheen kan.
Lucian Freud, David Levine en Co Westerik zijn voor Groenheyde belangrijke voorbeelden.
"Ik schilder wat bij mij emotie oproept.Die emotie wil ik naar de kijker overbrengen. Als dit lukt, dan is mijn doel bereikt."