Kunstkaart

videopoem (4min) - Sarajevo: twee plastik ballen dansen, tollen en botsen. De dansvloer is een woeste rivier wiens kolkende en beeldvullende watermassa auditief wordt ontkend door stilte. Deze stilte biedt ruimte voor een hyper-realistische reconstructie van breekbare spettergeluidjes van enkel de dansende ballen, waardoor deze op een surrealistische manier van de gewelddadige rivier worden geisoleerd. Een van de spelregels in dit speelse videowerk luidt: isolement moet focus afdwingen. Een obsessie met beeld en geluid wordt zo wederom bevredigd, dit maal met als souvenir 'een water-fettisj'. Deze esthetische, bijna serene flow ontmoet een aantal chaotische homevideo-fragmenten met natte boterhammen en dronken critici, waarop de belofte van de inmiddels vergeten titel alsnog wordt waargemaakt.