Kunstkaart

Ik ben afgestudeerd in de studierichting toegepaste vormgeving, hoewel mijn werk een grote mate van autonomie omvat. De toegepastheid van de vormgeving hoeft voor mij niet altijd op de eerste plaats te komen. Als het gaat om de presentatie van werk, vind ik het totaalbeeld, de som der delen, en de sfeer daarvan belangrijker dan het object op zich. Het gaat in die context om de ervaring als geheel, en de vraag waar de grenzen tussen vormgeving en beeldende kunst liggen. Daarbuiten krijgen de objecten een andere betekenis. Ze staan dán op zichzelf, en vervullen wel degelijk een functionele rol. Ik heb mij in de laatste periode van mijn onderzoek, naast de totstandkoming van het eindbeeld, in de eerste plaats bezig gehouden met de ontwikkeling van de stoelen waaromheen dat beeld gebouwd werd. Deze zitobjecten hebben een tweedelig karakter omdat zij er uitzien als welhaast archetypische stoelen, maar bij nadere ervaring anders blijken dan zij zich in eerste instantie voordoen. De algehele textuur doet aan als één materiaal, maar is in werkelijkheid op sommige plaatsen hard, en op andere juist zacht. Ook in de objecten is dus sprake van grensvervaging op het gebied van de –in dit geval meer tastbare- ervaring. Dit effect heb ik bereikt door gebruik te maken van een vloeibare rubbersubstantie op latex basis, die over de tot de essentie teruggebrachte stoelontwerpen heen is gespoten. Het uitgangspunt voor mijn werk was in beginsel een interpretatie van de interieurs in virtuele, uit pixels opgebouwde werelden zoals bijvoorbeeld in RPG’s (Role Playing Games) als ‘Sims’ en ‘Second Life’. Dergelijke omgevingen worden gesuggereerd door kleur, vorm en perspectief, maar blijven plat, vooral door het gemis aan duidelijke overgangen in de texturen. Ik heb mij tot doel gesteld, die vervreemdende werking naar de realiteit te vertalen door mijn meubelobjecten, en de ruimtelijke enscenering daaromheen in zekere zin te dematerialiseren. Alle onderdelen zijn ontleed en vervolgens dusdanig weer ‘opgebouwd’, zodat ze zijn wat ze lijken, maar tegelijkertijd iets anders blijken te zijn.