Kunstkaart

De lichting Deeltijd regulier 2006-2010 van de Academie voor Beeldende Vorming besloot om na het afstuderen om de twee maanden bij elkaar te komen. Om werk te bespreken en creatieve ideeën uit te wisselen. Uit een van deze bijeenkomsten is werk nr. 2 (206) ontstaan. Mijn oud-klasgenote Monique Soeteman e-mailde een aantal weken voor de desbetreffende bijeenkomst het onderstaande bericht: Vedute Vedute betekent zowel inzicht als uitzicht. Via de link www.vedute.nl van de stichting Vedute kun je werken bestuderen van beeldend kunstenaars, grafisch vormgevers en architecten die een "ruimtelijk manuscript " hebben gemaakt binnen een bepaald format. Vier jaar academie; vol met kunst, kitsch, excursies, grote mislukkingen, fantastische prestaties, hoge hoogtes, diepe dieptes. Deze hebben een indruk achtergelaten en bevatten een bepaalde gelaagdheid of een proces. Toen je begon aan de opleiding was je gevoel (en gedrag) anders dan toen je klaar was. Deze ervaring vraagt om een aandenken en vandaar deze opdracht: MAAK EEN RUIMTELIJK MANUSCRIPT BINNEN DE GEGEVEN MATEN 44X32X7 CM. Het werk mag uitgevouwen, opgeblazen, opgegeten, exploderen, uitgepakt, bevroren of gebakken worden als het in aanvang en tot slotte maar weer past in het formaat 44x32x7. Het Vedute werk gaat over de ervaring of een ervaring of excursie van de academie. Als je bijv. aan gelaagdheid denkt,zijn er steeds terugkerende items die zich door de jaren heen steeds herhalen. En nu nog steeds aanwezig zijn of juist niet. Je ziet het, het is een vrije conceptuele opdracht die je zelf mag invullen. Mits je binnen de gegeven maten blijft. Vedute is opgericht met als doel een bibliotheek van ruimtelijke manuscripten op te bouwen: een verzameling driedimensionale objecten, allen in gesloten vorm 44 x 32 x 7 cm, die als gevisualiseerde gedachten het begrip ruimte zichtbaar en toegankelijk maken. Nr.20. De huiskamer van mijn lief, dus nog een plek waar ik mij prettig voel. Omdat ik voor nr. 2 (206) gekozen had een locatie te verbeelden waar ik prettige herinneringen aan had vond ik het een interessant gegeven te proberen nog vier andere locaties op een soortgelijke manier te verbeelden. Echter, ik wilde niet een letterlijke weergave van een locatie laten zien. Dan zou het teveel een architectonische maquette worden. Ik heb de desbetreffende locaties gebruikt als uitgangspunt voor een meer abstracte compositie. Om het werk nog een extra abstractie dimensie te geven heb ik van elke abstract 3D werk een schilderij gemaakt. De combinatie van 3D en 2D versterkt elkaar en wijst ons er nog maar eens op dat veel 2D werk een illusie van 3D opwekt.