Kunstkaart

De aanblik, ofwel het aangezicht van Knofje, de poes met wie wij onze atelierwoning delen. Zij kan je soms zo doordringend aankijken, dat je er ongemakkelijk van wordt. Ze heeft zo haar eigen plekjes in huis. Net als je denkt dat zij nu wel haar favoriete plek heeft gevonden, zoekt ze weer een andere: dan weer op de verwarming of voor het raam, op de leuning van de bank of hinderlijk voor je neus op de salontafel. In het laatste geval wil ze eigenlijk bij mij op schoot, terwijl ik daar helemaal niet van gediend ben….. Als je niet direct als een helderziende begrijpt wanneer ze naar buiten wil, gaat ze aan de stoelbekleding krabben, waar dus inmiddels de rafels bijhangen. En als zij weer naar binnen wil, springt ze buiten op de vensterbank en rammelt aan het deurhaakje dat daar hangt.