Kunstkaart

Dit doek duurde even. Het rommelige beddengoed, dekbed en gekreukte lakens dwongen me om goed te kijken en te bestuderen wat er nu eigenlijk gebeurde in die stof. Ik zag zoveel details, kleurverschillen in grijstinten, vouwlijnen, kreukels en bobbels die bijna menselijke trekjes hadden, dat ik er bijna niet meer uitkwam. In tweede instantie koos ik ervoor om weer veel details weg te laten, door ze te wissen. De onrust in het beeld verbeeldt mijn eigen onrust van een tijdje geleden. Dit is mijn afrekening met die periode. 2023- Kwellende gedachten hielden me wakker gedurende een periode van 3 maanden. De gedachte aan deze gedachten hield me wakker. De angst voor de gedachten aan de deze gedachtes hielden me wakker en zorgden ervoor dat ik met spanning naar bed ging. Draaien en woelen, het leek een nooit aflatende poging om mijn rusteloze hart tot zwijgen te brengen. Ik probeerde [te] hard om geluiden te negeren van de wind die waaide, katten op het dak, een auto die startte, een gesprek op straat, een trein die langsreed, een feestje in de verte, zelfs de geruststellende ademhaling van mijn vriend en het gespin van mijn kat. Ik houd mijn hart en buik vast omdat mijn adem te hoog zit en te snel gaat. Mijn ogen wijd dicht. In de hoop de stroom van onzekere en droevige stemmen in mij tot zwijgen te brengen. Een blik op de wekker vertelt me dat het vier uur ’s ochtends is. Ik ben bang voor mezelf. Het enige wat ik ooit echt wilde was vrede, vrede in mijn hoofd, vrede in mijn hart, vrede in mijn bed. en ik heb het eindelijk gevonden, voor nu.