“Jong Talent 2008, Gerrit Rietveld Academie”
De alledaagse werkelijkheid fascineert mij. Het feit dat u nu verbonden bent met het internet en deze tekst leest, vind ik een fascinerend gegeven. Terwijl ik hier zit, u daar achter uw computer en deze tekst ergens wordt opgeslagen en wordt gelinkt zodat u het kunt lezen. Misschien zijn er wel meerdere mensen tegelijkertijd die dit lezen.

In mijn werk probeer ik de alledaagse werkelijkheid te manipuleren en uit haar verband te trekken. Door gebruik te maken van suggestie en representatie verander ik het perspectief zodat we anders naar de wereld kijken dan we gewend zijn.

Ik stel mezelf en de kijker de vraag: wat zie ik eigenlijk? Ziet u een beeldscherm, lampjes, eentjes en nulletjes, miljoenen pixels, of deze tekst die een representatie is van mijn werk?
In een alledaagse situatie bevindt zich een deur die geopend kan worden naar andere werelden. Mijn scheikunde leraar zei altijd: “Als je klein genoeg bent, kun je door deze tafel heen.” Dat bewustzijn en voorstellingsvermogen geeft mij ademruimte in de dagelijkse routine. Het is de basisverwondering die ten grondslag ligt aan al mijn werk. En dat wil ik delen met de kijker.

Albert Wulffers (docent film - Rietveld Academie): “Fabiënne Zuijdwijk weet zich geplaatst in een traditie waarbinnen een hoofdrol is weggelegd voor de bevraging tussen werkelijkheid en afbeelding. En in haar werk – bestaande uit film, fotografie en theatrale lezing – gaat het dan ook vaak heel specifiek over hoe die relatie zich gedraagt wanneer die op haar beurt ook weer afgebeeld wordt. Met andere woorden: is een tweedimensionaal rekwisiet minder werkelijk dan de driedimensionale omgeving waarin het gefilmd is zodra die opname weer op het platte vlak geprojecteerd wordt?
Deze en andere vraagstellingen heeft zij – moedig haar plankenkoorts overwinnend – weten samen te brengen binnen een fascinerende, onderhoudende, speelse, spirituele en aanstekelijke theatrale lezing, waarin zij met behulp van een videocamera zelfs de lijflijke aanwezigigheid van haar toehoorders in twijfel weet te trekken, alsmede die van haarzelf, wanneer zij als persoon van vlees en bloed weet op te gaan in de afbeelding van de situatie zoals die op de wand geprojecteerd wordt.
Juist door de bescheidenheid en door het ontbreken van grote pretenties weet Fabiënne Zuijdwijk in haar uitingen de vinger te leggen op intrigerende aspecten van de afbeelding van de werkelijkheid en andersom, de werkelijkheid van de afbeelding.”