ARTISTIEKE EN INHOUDELIJKE UITGANGSPUNTEN.

Mijn werk bestaat uit assemblages van materialen en voorwerpen, die bij elkaar gebracht worden met het doel een betekenis over te brengen/op te roepen.

De assemblage is zowel symbool als drager van de complexiteit van de werkelijkheid, waarin ongelijksoortige elementen gelijkwaardig naast elkaar bestaan. Daarom vraagt ook elk werk om een andere benadering, het gebruik van materialen is afhankelijk van de betekenis die ik over wil brengen.

In mijn werk lever ik commentaar op wat er in de samenleving speelt en/of situaties waar ik me bij betrokken voel. Daarbij richt ik me niet op specifieke situaties, maar op geabstraheerde processen waarmee bijvoorbeeld een samenleving met zijn problemen/ vraagstukken omgaat.

De zoektocht naar de net niet balans in mijn werk is belangrijk. Ik wil juist niet de perfecte techniek of de perfecte vorm krijgen, maar de vorm die past bij de atmosfeer van het idee dat ik wil weergeven, een vorm maken die niet veilig en gesloten is, waaraan dus niet zomaar voorbij gelopen kan worden.
Ik wil in het totaalbeeld een vraag, een tegenstrijdigheid terugzien, zodat de toeschouwer steeds weer terug moet keren naar het werk. Belangrijk is dat de complexiteit niet door oneindige stapeling van ideeën bereikt wordt: het moet ontstaan door een simpelheid die bij langer kijken veel complexere lagen blootlegt dan op het eerste gezicht lijkt (zowel in het werk als bij de toeschouwer). In die zin is mijn werk altijd under construction.

Per werk kan dat een ander uitgangspunt opleveren wat betreft de techniek: techniek is nooit doel, maar aanleiding.
Het materiaal dat ik gebruik kan uit allerlei gebieden komen: objets trouvées, Gamma-materiaal, speciaal gemaakte onderdelen, (al dan niet bewerkte) foto?s op transparante film, enz. Voorwerpen uit de ?werkelijke wereld? krijgen zo een nieuwe, niet noodzakelijk eenduidige, of zelfs bij hun positie horende betekenis. Voorwerpen die in het dagelijks leven een bepaalde functie hebben zet ik in een andere context zodat ze een andere, soms zelfs tegengestelde, betekenis krijgen.
Alle voorwerpen kunnen een plaats krijgen mits ze hun best doen een bepaalde sfeer te helpen creeëren.

WERK IN SERIES

Het ?onaffe? van het werk vertaalt zich ook in de manier waarop ik mijn werk opzet: ik werk in series, die groeien en duidelijk worden naarmate ik eraan werk. Ik zoek de grenzen van het idee, tast de verschillende mogelijkheden van een thema af. Zo zal een serie nooit helemaal klaar zijn; nieuwe waarnemingen passen ineens in een serie waar ik al langer mee bezig ben, of laten ouder werk een andere richting in gaan, waardoor mijn ideeen intensiveren, duidelijker worden, soms een pas terug vereisen, of totale chaos creëeren.

Het werk bestaat uit vier series:

TRAVELS

Bij dit werk ga ik uit van de sfeer van een plek zoals ik die voel, maar ik probeer het beeld open te laten voor anderen om erin mee te gaan. De plek die ik wil weergeven de basis en daar begint de zoektocht naar materiaal en vorm.
Fascinatie voor plekken en de sfeer die een plek heeft en de behoefte dat in een beeld weer te geven. Deze werken komen impulsief en associatief tot stand, opgeroepen door het landschap dat openheid en verlangen suggereert. Ik vind het vooral mooi om verhalen te vertellen waarmee de toeschouwer zelf 'op reis' kan in het hoofd.

LOST

De serie ?LOST? gaat over menselijke tekortkomingen en onzekerheden, taboes op emotioneel vlak, angsten, dood, dementie, afscheid, herinnering, volgzaamheid, identificatie, en hoe ermee omgegaan wordt. Het zijn algemene gevoelens die ik aanstip, zo ?los? vormgegeven dat iedereen ze zou kunnen herkennen. Het werk laat het residu zien, de lege plek waardoor je nog weet wat er was.
Deze serie heeft ook een sociaal-politieke ingang: het geeft de menselijke kant weer van dagelijkse problemen die door 'politieke' keuzes ontstaan.

WINDOWS OF PERCEPTION

Geïnspireerd door schijnbaar nutteloze ramen, ben ik begonnen met de serie 'windows of perception'. Deze ramen (bv. in liften, of uitkijkend op een muur) lijken geen enkel doel te dienen, maar wekken, zoals elk raam, wel nieuwsgierigheid op. Het idee 'window of perception' komt van het feit dat iedereen maar een beperkte blik heeft op de werkelijkheid. Door een eigen gekozen of gecreëerd 'raam'. of een vorm opgelegd van buitenaf, ontstaat een vervormde perceptie van perspectief op de werkelijkheid.
De ?window of perception? is een fictief blikveld waardoor naar de werkelijkheid gekeken wordt. In plaats van de ?vervormde? werkelijkheid weer te geven geef ik de vervorming waarmee gekeken wordt weer.
De paradox van deze ramen is dat ze de ruimte lijken te openen (suggestie van openheid, veel meer ruimte laten voor interpretatie) maar qua vorm heel afgesloten zijn, zoals ook bij de interpretatieve blik het geval is.

Deze ?beperking? is nu mijn thema. Zowel qua inhoud als qua vorm kies ik voor zo groot mogelijke eenvoud, neutraliteit, om zoveel mogelijk ruimte open te houden voor interpretatie/associatie.
De vorm bestaat uit (de suggestie van) neutrale materialen (beton, standaard constructie-materialen en ?maten), die naar de quasi-neutrale blik verwijzen. Het is een neutraliteit die blind is voor zijn eigen vervorming.

Door sommige 'ramen' open te laten, wordt een deel van de werkelijkheid onderdeel van het werk. Spannend is dat niet vooraf door mij bepaald kan worden welk deel, aangezien dat per plek van ophanging verandert. De waarnemende blik maakt dus op dat moment een willekeurig deel van de werkelijkheid tot vervormde plek.