Sikko de Vries (1944)

Gedurende 30 jaar voerde Sikko de Vries een meubelbedrijf annex woninginrichting, doch steeds naast dit opzichzelf creatieve beroep altijd opzoek naar mogelijkeheden om zich ook op andere vlakken creatief te uiten.
Hout, het natuurlijke materiaal wat heel dicht tegen het eigen vakgebied aanlag en waarvoor altijd al een grote liefde bestond vormde de aanleiding om te gaan beeldhouwen.
Naast lessen in modeltekenen bij Peter Vassilev is hij wat beeldhouwen betreft autodidact.
Anvankelijk naast het besturen van de woninginrichting in de toch maar beperkte vrije tijd is hij in 1991 op 47 jarige leeftijd aan een tweede leven als beeldhouwer begonnen , nu eindelijk fulltime.
"Ik ben er een gelukkiger mens door geworden",zegt hij,"Je geeft nu elke keer een stukje van je zelf prijs en misschien noch wel de grootste luxe dat ik geen concessies meer behoef te doen aan de smaak van iemand anders".
De grooste inspiratiebronnen formen vrouwen en hout.
De gestyleerde beelden van vrouwen hebben allen gemeen de anonimiteit, het gezicht ontbreekt, doch de lichaamstaal is zo sterk aanwezig dat dit niet als een gemis wordt ervaren.
Het hout , de andere inspiratiebron zorgt ook voor verrassende sculpturen van vrouwen, mannen of torso's
De vormtaal is steeds het belangrijkste, een droogscheur in het hout, een vergroeide tak of een beschadiging tijdens de groei vormen door hun beperkingen juist een grootste uitdaging.
Veel beelden hebben een uiterst gladde afwerking en laten hierdoor het hout opnieuw tot leven komen.Ander beelden zijn gehakt en laten de beitelsporen nog duidelijk zien waardoor een extra expressie ontstaat.
Voorzien van natuurlijke bijenwas vormt dit een bijzondere combinatie met natuursteen, het oeroude materiaal ten opzichte van het relatief zachtere hout.
De vergankelijkheid tegnover de eeuwigheid.