Jong Talent 2005, Academie Beeldende Kunsten Maastricht.

Heb ik geluk, verdriet, liefde, sex, zelfstandigheid etc. niet zo vaak gezien waardoor ik denk dat het bij mij ook zo moet? Hebben we de waarheid en ons individu ( zij het met afwijzing of goedkeuring) gebaseerd op wat ons voorgeschoteld wordt? Ieder gebaar, ieder woord, ieder schijnbaar vanzelfsprekende uiting maakt deel uit van een samenhangende keten die ons maakt tot een individu. En elk individu behoort weer tot een collectiviteit. Soms loop ik 's avonds door de straten van een stad. Het lijkt dan net of ik in een film speel. Het universum draait om mij en ik ben de hoofdpersoon in deze film. De mensen op straat zijn mijn figuranten. De straten, de mensen en de bussen doen wat ik bepaald heb om te doen. Dan schrik ik op als ik door het donker loop en opeens door een verlicht raam een huiskamer binnen kijk. Het plotselinge besef dat iedereen centrum van een universum is. Allemaal individuen als hoofdrollen in allerlei verschillende blockbasters. Het verbindt twee tegengestelde ambities van mij: een ondeelbaar individu zijn, maar tegelijkertijd ook onderdeel van een collectief willen zijn. Deze twee zijn constant in conflict met elkaar. Ik probeer me te onttrekken van de collectiviteit als druppels die altijd het laagste punt zoeken en samen een meer vormen. Ik probeer mijn eigenheid te handhaven in een omgeving die nadrukkelijk zijn eisen stelt en regels oplegt, maar kan soms ook zo vreselijk aangepast zijn. De relatie tussen de mens in zichzelf en zijn omgeving is tegenstrijdig. Het is precies de spanning tussen het innerlijke en de omgeving waar mijn werk over gaat. De relatie tussen het individu en omgeving werkt als referentiekader. In mijn werk gebruik ik mijzelf als personage, als reflectiekader binnen een ruimte. Deze personages maken zich los van mij. Ze eisen hun eigen regels, vragen om bepaalde handelingen en leveren conflicten op. Ik doe een stapje achteruit om de pose de gelegenheid te bieden om zich in alle vrijheid te uiten. Een realiteit die buiten mijzelf lijkt te liggen maar tegelijkertijd ook uit mij voortkomt.

Jury rapport Academieprijs Autonome Beeldende Kunst 2005:
"Het werk bestaat niet alleen uit een mooie presentatie maar is een boeiende mix van verschillende disciplines. Het werk is sterk positief en dynamisch. Zij schuwt de zelfkritiek niet, waardoor zij ook anderen uitlokt zichzelf te laten zien.
In haar zelfonderzoek overstijgt zij het individuele en wordt daarbij universeel."

juryleden: Jolanda Branderhorst, Femke Lutgerink, Ron Mandos