Joris van Linden Tol (Rotterdam, 1968) studeerde van 1992 tot 1995 aan Academie Minerva te Groningen. Hij volgde de afdeling vrije kunst waarbij schilderen en grafiek voor hem de belangrijkste onderdelen waren.
Door zijn reizen naar onder andere Ierland raakte Van Linden Tol gefascineerd door het landschap aldaar. De weidsheid, het licht en de kleur ervan vormen nog steeds een inspiratiebron voor zijn schilderijen. Door een werkbeurs, hem tijdens zijn studie verleend, kon hij zijn liefde voor het Ierse landschap nog meer verdiepen. Toen hij later een periode in Amerika verbleef breidde het arsenaal van indrukken zich steeds verder uit.
Gaf hij aanvankelijk naturalistisch weer wat hij zag, nu is er onder invloed van de verschillende landschapimpressies sprake van meer imaginaire beelden. Het gaat hem om het vangen van een sfeer, en niet om het kopiëren van de uiterlijke verschijningsvorm van de natuur. Zijn streven is er op gericht de beschouwer deelgenoot te maken van wat hij ervaart in de natuur.
Middels een losse penseelstreek, en gedempte kleuren schildert hij landschappen waar bijvoorbeeld de weersgesteldheid van het moment voelbaar is.
Hoewel de beschouwer houvast heeft aan formele aspecten als bergen, waterpartijen en lucht maken niet lijn, maar schaduwwerking en kleur de vorm. Het thema landschap is bij Van Linden Tol dan ook meer een oerbeeld dan dat het is terug te voeren op een herkenbare plaats. Zijn schilderijen tonen ideële plekken.
Het kan dan ook niet anders dan dat zijn voorkeur uitgaat naar natuur met zo weinig mogelijk sporen van menselijk handelen. Landschappen waar de horizon (nog) niet vervuild is met gebouwen, masten en ander ongerief. Die horizon speelt een belangrijke rol in het werk van Van Linden Tol. Door deze vaak laag te plaatsen, en daarmee veel plaats in te ruimen voor de lucht, benadrukt hij de wijdte van het totale landschap. Door middel van zachte kleurovergangen schept hij net dat sferisch perspectief waardoor een gevoel van oneindigheid ontstaat, hetgeen wordt versterkt door de totale afwezigheid van de menselijke figuur.
Onderwijl blijft Joris van Linden Tol met zijn ervaring binnen de schilderkunstige hoedanigheid die eigen is aan het schilderij. Wat er echt toe doet, is penseelvoering, kleur en licht.