Jong Talent 2007, Sonata Lepaite, Hogeschool voor de Kunsten Utrecht.

Werken met papier voelt welhaast intuïtief. Mijn werk is gevoed door herinneringen en de behoefte naar bevrijding ervan, om nieuwe gebieden te betreden en ervaren. Ik transformeer geprinte media zoals kranten, tijdschriften, reclamefolders tot papierpulp.
Papier is handelbaar en laat zich herscheppen. Het is een nieuw begin dat als een metafoor staat voor mijn leven hier in Nederland.

Een papierbrij laat zich gewillig kneden. Natte pulp laat zich gemakkelijk modelleren en bewerken als een brok aarde. De bewerkbaarheid van dit materiaal vind ik heel fascinerend. Ik merkte tijdens het werken dat deze eigenschap van het materiaal sterke associaties met een agrarische omgeving bij mij naar boven bracht. Iets waarmee ik in mijn jeugd omringd was. Ik kom uit het van oorsprong agrarisch land Litouwen. In verband met mijn beeldend werk begon ik me te realiseren of, beter gezegd, ik werd er bewuster van hoe sterk mijn culturele afkomst van invloed kan zijn.
Het voorchristelijk geloof of anders gezegd de ‘natuurverering’ was diep geworteld in de oude Indo-Europese en Baltische culturele tradities. Het had voornamelijk een sacraal - symbolistische betekenis in de volkscultuur. Een van de voorbeelden is een sterke verbintenis met de aarde. In de Litouwse folklore werd het Moeder Aarde genoemd; dat een symbool voor stabiliteit, voedzaamheid en stevige basis is. Dit adorerende karakter probeer ik ook in mijn beeldend werk uit te drukken.
Maar voelt de aarde echt als iets stevigs en vertrouwds of blijft dat alleen het grootste verlangen van de mens, die zijn gebeden richt op verschillende goden? Geeft het voor ons in de dagelijkse praktijk niet eerder een gevoel van kwetsbaarheid en fragiliteit? Mijn werken zijn ook heel kwetsbaar.
De handelingen die ik verricht voelen als een soort bespiegeling, een poging om de diepste werkelijkheid te ervaren. Zo doende werd ik steeds sterker geconfronteerd met het historisch verleden van mijn land. Hoe zou het zijn geweest als Litouwen niet 45 jaar lang in isolement had geleden onder de bezetting door Rusland, deel uitmakend van de Sovjet-Unie? Welke mogelijkheden had de generatie van mijn ouders dan kunnen hebben? Hoe anders zouden ze in hun leven ten opzichte van zichzelf en van hun kinderen hebben gestaan? Een deel van dit systeem maakte ik mee; tot mijn dertiende. Wat valt er nog te redden? Wegpoetsen van het sovjetverleden en verder op zoek gaan naar mijn eigen roots, na decennia lang te zijn ontdaan van identiteit, en cultureel verleden.

Ik heb de neiging om de oorspronkelijke elementen van de natuur (aarde) en het leven (herinneringen, gedachten) en complexe ervaring naar een simpele vorm te brengen. Het principe van bewerkbaarheid van materiaal zet zich voort in mijn vervolgwerk waarvoor ik nieuwe media gebruik – digitale fotografie en computer - om mijn (papieren) werken weer verder te transformeren. Zo ontstond het kaartenconcept. Kaarten fascineren me. Ze zijn ook verbonden met aarde – het geheugen van de mensheid. Door je over een kaart te buigen, begeef je je in het landschap. Het landschappelijke is in mijn werk heel belangrijk. Ik streef ernaar, om het te tonen.


Beoordeling van examenwerk

Aangrijpend en krachtig werk, met een nieuwe ongemakkelijke lading.
De schoonheid voorbij. Voorbij jouw schoonheid wordt nu niet alleen zichtbaar maar ook voelbaar, waar het werk over gaat.
Jouw lading overstijgt het materiaal en wordt voertuig van gedachten en gevoelens.